باحاله نه؟

مطمئن باش که خداوند تو را عاشقانه دوست دارد ؛

چون در هر بهار برایت گل می فرستد و هرروز صبح آفتاب را به تو هدیه می کند.

به یاد داشته باش که پروردگار عالم با این که می تواند در هر جائی از دنیا باشد ،

قلــب تو را انتخاب کرده و تنها اوست که هر وقت بخواهی چیزی بگوئی گوش می کند ...

خدایـــــــــــــا؛

بابت هر شبی که بی شکر سر بر بالین گذاشتم؛

بابت هر صبحی که بی سلام به تو آغاز کردم؛

بابت لحظات شادی که به یادت نبودم؛

بابت هر گره که به دست تو باز شد و من به شانس نسبتش دادم؛

بابت هر گره که به دستم کور شد و مقصر را تو دانستم؛

مرا ببخش ...

خدا تنها روزنه امیدی است که هیچ گاه بسته نمی شود …

 تنها کسی ایست که با دهان بسته هم می توان صدایش کرد …
 

با پای شکسته هم می توان سراغش رفت …

 تنها خریداری است که اجناس شکسته را بهتر بر می دارد …
 

تنها کسی است که وقتی همه رفتند میماند …
 

وقتی همه پشت کردند آغوش می گشاید …
 

وقتی همه تنهایت گذاشتند محرمت می شود …
 

و تنها سلطانی است که دلش با بخشیدن آرام می گیرد نه با تنبیه کردن …

خداوندا …
تو خیلی بزرگی و من خیلی کوچک  

ولی جالب اینجاست که تو به این بزرگی من کوچک را فراموش نمیکنی

ولی من به این کوچکی تو را فراموش کرده ام !

کسی که در برابر خداوند زانو می زند

می تواند در برابر هر کسی ایستادگی کند !

گاهی نه گریه آرامت میکند و نه خنده

نه فریاد آرامت میکند و نه سکوت

آنجاست که با چشمانی خیس

رو به آسمان میکنی و میگویی

خدایا تنها تو را دارم

تنهایم مگذار...

دخترکی به آسمان بارانی می نگریست و

با لحنی آرام به خدا میگفت :

خدا جونم گریه نکن!

یه روزی میاد ماآدم های خوبی میشیم...

خدا را گفتم بیا جهان را قسمت کنیم :

آسمان برای من ابرهایش برای تو

دریا برای من موج هایش برای تو

ماه برای من خورشید برای تو

خدا خندید و گفت :
تو بندگی کن و انسان باش همه دنیا برای تو …..

من هم برای تو

  گفتم: خدایا از همه دلگیرم گفت: حتی از من؟

گفتم: خدایا دلم را ربودند گفت: پیش از من؟

گفتم: خدایا چقدر دوری گفت: تو یا من؟

گفتم: خدایا تنها ترینم گفت: پس من؟

گفتم: خدایا کمک خواستم گفت: از غیر من؟

گفتم: خدایا دوستت دارم گفت: بیش از من؟

گفتم: خدایا اینقدر نگو من گفت: من توام ، تو من . . .

یافته هایت راباباخته هایت مقایسه کن،

اگرخدارایافته ای 

هرچه باخته ای مهم نیست...

بارالها...

تونادیده می گیری،

من هم نادیده می گیرم،

توخطاهایم را

ومن عطاهایت را...

هزاران نفربرای باریدن باران دعامی کنند،

غافل ازاین که خداوندباکودکی است، 

که چکمه هایش سوراخ است...

خداوندا...

دست هایم خالیست ودلم غرق آرزو...

باقدرت بیکرانت، 

یادست هایم راقوی کن،

یادلم راخالی ازآرزو...

دلت که گرفت ،

دیگر منت زمین رانکش ،

راه آسمان باز است...

پربکش...

اوهمیشه آغوشش باز است...

نگفته تورامی خواند...

سنگینی باری که خداروی دوش مامی گذارد،

آن قدر زیادنیست که کمرمان راخردکند.

آن قدرزیاداست که مارابرای دعابه زانودرآورد...

روی هرپله که باشی،

خدایک پله بالاتراست،

نه بخاطراین که خداست...

بخاطراین که دست تورابگیرد...

 دوچیز مرامتحیرمی سازد:

آبی آسمانی که می بینم و می دانم که نیست...

 وخدایی که نمی بینم و می دانم که هست...

(دکتر علی شریعتی)

آرزویی بکن...

گوش های خداپراز آرزوست ودست هایش پرازمعجزه...

آرزویی بکن...

شایدکوچک ترین معجزه اش بزرگ ترین ارزوی توباشد...

آرزویت رابراورده می کند،

آن خدایی که آسمان رابرای خنداندن

گلی میگریاند...